ผมพึ่งอ่านหนังสือเรื่อง Humor, Seriously (วิชาอารมณ์ขัน) จบ และอยากจะหยิบเอาเรื่องที่น่าสนใจบางเรื่องมาเล่าให้ได้อ่านกันครับ
คนมีอารมณ์ขันจะมีความก้าวหน้าทางอาชีพการงานมากกว่า
เวยน์ เดกเกอร์ (Wayne Decker) ได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับผู้นำ แล้วเขาบอกว่า Manager ที่มีอารมณ์ขัน (ไม่ว่าเขาจะเป็นคนตลกหรือไม่ก็ตาม) ได้คะแนนความเคารพนับถือจากลูกน้องมากกว่า Manager ที่ไม่มีอารมณ์ขัน 23% ได้คะแนนความน่าร่วมงานด้วยมากกว่า 25% และได้คะแนนความเป็นมิตรมากกว่า 17%
ยิ่งถูกเคารพ ยิ่งน่าร่วมงานด้วย ยิ่งดูเป็นมิตร ก็จะยิ่งมีแนวโน้มได้รับการช่วยเหลือและสนับสนุนมากกว่า
อารมณ์ขัน ไม่เท่ากับ ความตลก
จริงๆ แล้วอารมณ์ขันก็เหมือนกับการเล่นกีฬา
ถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว ความตลกจะเทียบเท่ากับการเล่นกีฬา อารมณ์ขันจะเทียบเท่าการออกกำลังกาย และความขี้เล่นจะเท่ากับการเคลื่อนไหวร่างกาย
เพราะฉะนั้น ในชีวิตจริง เราไม่ต้องตั้งเป้าที่จะเป็นคนตลกก็ได้ (เพราะหลายๆ ครั้งการจะเป็นคนตลกที่ตลกจริงๆ ต้องอาศัยการฝึกฝนและชั่วโมงบินที่สูง – เหมือนกับการเป็นนักกีฬา) เราแค่ตั้งเป้าว่าจะเป็นคนที่มีอารมณ์ขัน (ออกกำลังกาย) ก็เพียงพอแล้ว
อารมณ์ขันทั้ง 4 แบบของคน
นักเดี่ยวไมโครโฟน (The Stand-up)
หลักๆ คนประเภทนี้จะเป็นคนที่ปล่อยมุขแทบทุกคร้ังที่มีโอกาส และเวลาอยู่ในฝูงชนก็จะเป็นคนที่มีชีวิตชีวา
คนน่ารัก (The Sweetheart)
เป็นคนที่ชอบปล่อยมุขแบบเนียนๆ และมุขจะผ่านการคิดมาก่อนแล้ว (ว่าจะไม่ทำร้ายจิตใจใคร)
คนมีเสน่ห์ (The Magnet)
เป็นคนที่เก่งเรื่องการด้นสด (ถ้าคุณเป็นคนที่พูดตามงานแต่งงานได้อย่างน่าประทับใจและทำให้คนหัวเราะได้ คุณคือคนประเภทนี้เลย) มักเก่งในเรื่องการสวมบทบาทเป็นอะไรบางอย่าง และชอบเล่นใหญ่
พลซุ่มยิง (The Sniper)
เป็นคนที่จะคิดมุขให้รอบคอบก่อนเล่น แต่ก็ไม่กลัวที่จะแซะ หรือการก้าวข้ามเส้นเพื่อให้ได้มาซึ่งเสียงหัวเราะ
มันจะมีแบบทดสอบให้ลองทำดูด้วยว่าเราเป็นคนที่มีอารมณ์ขันแบบไหน ลองเข้าไปทำดูได้ที่นี่ครับ
สรุป
นี่คือเนื้อหาบางส่วนจากหนังสือ Humor, Seriously ที่ผมคิดว่าน่าสนใจและอยากเอามาแชร์นะครับ
ถ้าบทความนี้มีคนสนใจเยอะ เดี๋ยวโพสต์หน้าจะมาสรุปเกี่ยวกับกายวิภาคของความตลก (Anatomy of Humor) ให้ได้อ่านกันครับ ใครอยากฟังหลักการเรื่องความตลกแบบเป็นขั้นเป็นตอน มาบอกกันได้นะครับ 😁
